18 Mayıs 2011 Çarşamba

Gezeceeeğim, Göreceeeeğim... !

Bir günlük 19 Mayıs kimileri için uzun bir tatile dönüşüyor, başına ve sonuna eklenen günler, alınan izinler ile. Bu 19 Mayıs da uçak biletleri haliyle epey pahalı. Bana göre pahalı tabi. Ben de otobüse talim. 40 Lira'ya Efe Tur'dan aldım biletimi, düştüm yola. Antalya Cebir Günleri beni bekler. :)
Şu an otobüsteyim ve bir otobüs yolculuğunda olmazsa olmaz denilen şeylerin her biri teker teker oluyor. Gözlenenler şu şekilde:
- 10 dakika geçmeden havaya yayılan koku. Host pek hızlı davranamadı kokuya karşı atağa geçmede. O da ne kadar savaşsa da 10 dakikada bir savaşmak yormuştur herhalde.
Hele şu an, beterin beteri var diyorum nefes aldıkça. Abimin bana 'Tüh ya, otobüsle gideceksin demek. Moralin nasıl?' dediği geliyor ama epey abartmış olacağım böylece. Varsın abartı olsun. Koku reseptörlerim de oldukça inatçı. Alışması lazımdı çoktan kokuya. Demek ki faal olarak çalışan başka başka insanlar var.

- Katır kutur cips yiyen delikanlımız bile var otobüste. Hatta yanında da kayırt kuyurt diye yiyen bir amca da cabası.

- Bir adet de ağlayan bebeğimiz var. Tam ışıkları kapandı otobüsün herkes uyuyacak, bebek sahneye çıktı. Öyle ahenkli ağlıyordu ki insanlardan şöyle sesler yükseldi: '' Bebekle yolculuk mu yapılır yağğu!'' Anne de bebeğin üzerine biraz fazla gidip ''Sussana, suuaauusss!'' diye kükredi. Ve bebek sustu. Anneler bilir nasıl davranılacağını hep zaten.

- Daha olacaklar var büyük ihtimalle ama ben uyuyacağım. En konforlu benim sanırım. Evden ayıcıklı yastığımı almıştım. Ohh!

Bu otobüs yolculuğu sırasında sizlere verecek güzel haberlerim var. Bana güzel tabi bu haber :)

Bana da yollar göründü sonunda. Bu yaz İtalya'ya gideceğim bir aksilik çıkmazsa. Esas gidiş sebebim Catania'da bir yaz okulu olsa da birkaç gün Roma ve param yeterse civarında gezmeye vaktim kalacak.

Özlem Pansiyon ruhunu ben de sonunda bir yerlere taşıyabileceğim ya artık, 'Ohh!' diyorum. Bu ruh olsa gerek arkadaşalarımın nasıl cesaret edip gidyorsun sorularının cevabı. Aslında bilinmeyen biraz korkutsa da merak ağır basıyor daha çok.

Pasaportumu çıkarttım, ilk gidiş hazırlığı olarak. İlk pasaportum. Elime alınca artık her yere hemen gidebilecekmişim gibi geldi.

Yollar artık bir de benimdir. :)

1 yorum:

  1. O ruh hepimizin içinde... :) Aslında, bir şans yakaladıktan sonra cesaret kısmını aşıp dünyayı geziyor çoğu insan. O 1 şansı yakalamak için fırsat bulduğumuz özlem pansiyona da ne kadar teşekkür etsek az. Paranız bol, yolunuz açık olsun... :)

    YanıtlaSil